czas już by baśnie zabrzmiały wśród rogów
gęstym powietrzem i między słowami

w lasach gdy wilgi wpatrują się w ziemię
gdy cicho w wodzie szemrze z wolna kamień

a pieśni stale powtarzają słowa
tych co najpierwsi tych co niepiśmienni

wiatr strząsa z drzewa już jesienne liście
wespół z wiewiórką chowają się w ziemię

w słońce i drzewo w konające kłosy
czas już by baśnie zabrzmiały wśród rogów

dmą teraz chórem stada niezliczone
tu między konar patrzy jesion stary

i piszczą trawy i szeleści łąka
milknie jezioro przetaczając baśnie
---------------------------------------------
tam gdzie zieloność tkwi w sękatym drzewie
zdaje się słyszeć choć to już nie rogi

wtoczył się między dwa słabe modrzewie
wiatr zagradzając rozwidlenie drogi

milknie opoka nie szeleści łąka
zmilkły i baśnie - tylko wiatr się błąka