Samotność
Samotnie dryfujesz, niczym łódź
W tym świecie pełnym burz.
Na drogach potykasz się o lęk
Chodniki zbryzgane krwią
Język wykrzywiony jest.
Z oczu płyną samotności łzy,
A serce krzyczy kochaj mnie!
Głowa zwieszona w dół, słyszy ból.
Wpatrujesz się w ten uliczny zgiełk.
Dokąd te samotności tłumy cisną się?
Donikąd idą? każdy oddala się,
Zobacz znikają, pozostaje tylko ich cień!
W przepaści życia giną,
I nie ma już samotności w nich!
Pozostaje, tylko jej tchnienie.