wybieram ślady, trop zaznaczony kredą,
z początków historie których nie dotknęłaś.

pamiętasz, kiedyś rozmawialiśmy, jak wydostają się cienie
z ciał a krew szybkobieżna ogłaszała bojkot. gdzie teraz jesteś
równio drgań, lepki deszczu?

z pytań wybieram te o śmierci,
samotnym rejsie przez ciemne jezioro.
tam wszystko zostało, chwytane z trudem zaczęło wrastać,
głębiej. dźwigam ze sobą powietrze, luki w czasie, słowa.

prawdziwe są tylko
szwy nieba, zabliźniające, i wspólne życie
zbudowane w jutrze - przyjdź do mnie
zainstaluj światło.

zobacz, jak się ulatnia.