ciąża z żel-betonu, plastikowe jabłka
uczucia z papieru, długopisowe wyznania
gumowe rozterki, popowa miłość
przywołuje łzy prawdziwe

to tylko życie jak nasze
lepsze lecz gorsze, piękne lecz nudne,
widziane przez okular poczciwej staruszki
i barwione stale kredką tandety

empatyczna rzeczywistość
tak bliska - tak daleka naszej
na wyciągnięcie ręki po plastik władzy
jak gwiazda na niebie w sekundzie gaśnie

tóz za rogiem, chwila wytchnienia
proszek, baton, dwa banany
nożem czasu przecinają
ciasto wirtualnego życia

i jak sen znika!, i pęka jak szkło!,
- kobieca rzeczywistość...