prawdziwe utrapienie, po całym dniu spędzonym

razem jak sen z powiek spędza z głowy perspektywa

kilkudniowego postu z głupiego powodu jakiegoś tam

masowego egzaminu. rozpalone wreszcie z takim trudem



prawdziwe ognisko pora zgasić do ostatniej

iskierki. cóż, nakradłem się twojego cennego

czasu, księżniczko na ziarnku grochu

z kapustą, będzie musiało wystarczyć tych zapasów



na długo. na razie uprawiamy inne z powodu

wielkiego tłoku w autobusie, już teraz oboje

zdajemy wstępny egzamin z cierpliwości

i równowagi w obliczu święta mojego



przynajmniej z nazwy miasta. potem w twoim już

mieście odprowadzam cię wzrokiem i słuchem

do klatki schodowej, żebyś przypadkiem

nigdzie nie uciekła. naciskając guzik domofonu



żegnam się z nadzieją na szybki powrót

do siebie. atrakcji jednak ciąg dalszy :

sztuczne parki w prawdziwym parku pełnym

niespodziewanych sztucznych ogni rozbłyskują



wcale nie tak pięknie jak mogłoby się wydawać.

piękne pozostają na szczęście chociaż

życiowe pointy :sztuczne parki,



prawdziwe pokazy sztucznych ogni.