To co ludzkie i nieludzkie
uderza w siebie jak zderzaki
dwóch wagonów w hamującym pociągu

Nie odważyłbym się włożyć pomiędzy
nawet najmniejszego palca

Nie siedzę wygodnie
podkurczyłem nogi

Za oknem szybko zmieniają się widoki
niektóre tylko rozpoznaję kojarzę

Chociaż pociąg pełen jest ludzi
Mam wrażenie że ścisk
stał się nieludzki

Zakrywam twarz połą wiszącej kurtki
unikam światła
wolę mrok
jest bardziej ludzki