Tam gdzie noc się kończy
Dzień się rozpoczyna
Gdzie bajka i fikcja
Prawdą się stają
A o śmierci ludzie
Już nie pamiętają

Tam gdzie zegar stoi
A kukułka drzemie
Gdzie świat dziecka
Z dorosłym się miesza
Cisza słowa naprawdę
Pociesza

Serce ciepłe
Chociaż już nie bije
Pamięć o nich
Wciąż naprawdę
żyje

I chociaż już zdjęcia
Zniszczyć się zdążyły
To i tak dziecko
Kocha do utraty siły
Przegląda albumu stronice
I przeciera swoje zwilżone źrenice

Spogląda na szare
I puste ulice
Wspomina czasy
Beztroskiej zabawy
I wciąż , wciąż sobie
Nie może zdać sprawy
Że już ich niema
I już nie powrócą