Ja nie chce tylko być....
Chce prawdziwie żyć....
Bo być to nie żyć.

Być może kamień, liść, słońce,
cegła, korale, kwiaty....
Człowiek może być bogaty.
Życie prawdziwe tylko otrzyma,
ten, co zakocha się z wzajemnością.
I chociaż w sercu najsroższa zima,
to zaślepiony będzie miłością

Życie to dar nie byle jaki:
nie bez powodu szybują ptaki,
roślinność zielenią nas zachwyca,
rośnie nam piękna pszenica.

Nie bez powodu słońce oświetla,
przez szyby okna, na nas
wciąż zerka.


A my ciemniejsi
w zakątku domu
i nie potrzebni wcale nikomu.
Chociaż jesteśmy to nie żyjemy,
w pełni... i nigdy nie będziemy...
Dopóki z nami żyć nie będą inni,
co zwać się będą dla nas miłymi.

(11 marca 2008r.)