Wydrapane na ścianie sny o potędze.
Poranione do krwi nasze ręce piękne.
Jesień we włosach, w oczach błyszczy szron.
Za nami pleśń dobrze znanych grot.

Przez lata szyte ptasie skrzydła -
Naiwne ćmy ginące od słońca.
Posągi siły, berło władania -
Lęk przeminięcia, niemego echa.

Dławią obawy, że nie skończy się noc,
A mgła zatrze nasze ślady.
Zrozpaczenie na rozstaju dróg -
Pogubiły sie drogowskazy.