Posiady literackie "U Szymborskiej" w zakopiańskiej "Astorii" - 20 - 21 b. m.


Piękno naszych gór w poezji



Ja zaprezentowałam zestaw wierszy:


***
zwyciężać góry wspinaczką
w prysznicu siecznym burz
w strumieniu spraw ludzkich
z plecakiem życia
zapiętym na rzep Nieba
wszystkich zmysłów

w róże ziemi wtopić Krzyż
biegiem krwi ku sercu
ku szczytom
z zieleni z buntu pokory z przekory
w bezbrzeż natury



***

wspina się człowiek
instynkt - ku Niebu

na szczycie szepcze
jeszcze nie czas
zejdziemy w dół
ku przyziemności ludzkiej



***

wciśnięty w zieleń
głęboki oddech
a oczy wiodą do gwiazd
a stopy niosą przez szarość
a dusza skrzydeł dostaje

i pnie się człowiek
do światła szczytów
gdzie ciężar obcina wiatr



***

uskrzydlona lekkością rąk
chcę unieść ciężar przyziemny
patrząc w idealny błękit

nie bez trudu
po własnych schodach
warto było

spojrzenie szczytów
przerasta sny o potędze

otwartą ciszę rozcina ślepy wiatr
zdyszany
przenosi zapach Nieba

zaostrzone stożki
wystrojone w tiule mgieł
wbijają twardość w błękit

wzrok jak wiszący most
prowadzi każdy występek ziemi
ku Niebu

przestrzeń jak wolność
chciałoby się natychmiast następny szczyt

grawitacja obcina skrzydła
nawet orłom-drapieżcom



***

góry uczą pokory
mężnieje człowiek
dzierżąc kruchość

ziemią zniewolony
staje się wielki
małości świadomy



***

szczyt zna smak Nieba
który człowiek kojarzy z Krzyżem



***

samotne góry
tulą nieobecność
wiatr rwie biel

wnętrza wrzątkiem lawy
a wspinacz ma nadzieję



***

w stożkach gór w błękicie
gubię szatę smutku

Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.

Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.

Brak ocen.