między Bałtykiem a Kretą
statki jak stare panny ustawione w szeregu
potwór wodny złagodniał nie ryczy tak groźnie
mewy białe kartki papieru przyklejone do fal

uwierzyłam w ten szum przyjazny
z tęsknoty za piaskiem
bursztyn i słońce jak pomarańcze
zatrzymuje tamte cienie
morze na wieczność zabieram
na drugi brzeg


uwiązane okręty nie mogą odpłynąć
ale kołyszą się aż zabraknie myśli i słów
w takt takiej muzyki co w muszlach śpi
i nut nie piszą muzycy
we włosach dziewczynom gra wiatr