Ze wstrętem patrzę za siebie,
i tak wydrapane oczy nie widzą,
twych otwartych ud.

Na wieszaku jutra
zostawiłem marynarkę,
w kieszeni znajdziesz okruchy moralności.

Przejadłem się wypieczoną piersią z twardym sutkiem
owijam się wokół karku,
wymiotując w środku.

Skrajność wita mnie z otwartymi ramionami
wpadam w nie,
przygryzając wargę.

Może wytrzymam jeszcze jeden upadek
na twym miękkim łonie,
nie łatwy akt mi dano.

Gdy sie już obudzimy z letargu
potrząsając idiotycznie głowami,
z szyderczym uśmiechem w dłoniach.

Poskładam dwa gramy myśli
wysypane na dębowym stoliku,
i nie będę więcej przeszkadzał.