 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: Eksponaty |
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 15.01.2011 00:28
próba wiersza o niczym - całkiem udana...... ;) |
dnia 15.01.2011 00:39
Elu !Zaczyna się jak wykład -ex cathedra, dostojnie i płynnie ,pięknie do końca. Tak, niewiele się różnimy...Twoje Eksponaty to raczej przenikanie...mocno sensualistyczny wiersz z przepiękną pointą.
Jeszcze tu powrócę bo jest do czego!
Pozdrawiam serdecznie:) |
dnia 15.01.2011 01:19
wiersz wymaga dużej dozy empatii, dlatego, że jest rozbudowaną wersją motta; puenta się przykleja (pozytywnie) rekompensując poszukiwania
pozdrawiam |
dnia 15.01.2011 01:51
Zawsze to coś, ale jednak za mało odkrywczego (może poza czerwoną wilgocią), łącznie z puentą. |
dnia 15.01.2011 08:33
na pierwszy rzut oka, wydaje się być trudno czytelnym, ale to tylko pierwsze wrażenie. przy drugim i trzecim czytaniu zaczynam coraz lepiej poruszać się w tej przestrzeni, aż po moment, w którym zwolna sam zaczynam stawać się jednym z eksponatów. bardzo ciekawy to wiersz, z wielką przyjemnością czytam.
i pomyśleć, że po pierwszym, pobieżnym czytaniu, pomyślałem jak kukor.
Elu, gratuluję, ten mocno wżuł się we mnie,
pozdrawiam serdecznie :)) |
dnia 15.01.2011 09:59
Ten wiersz z całą pewnością nie jest o niczym, a poza tym wiersz nie musi być o czymś by być czymś sam w sobie. Przynajmniej ja tak uważam.Co do "Eksponatów" podpisuję się pod tym, co powiedział Jarosław. Dla mnie to najlepszy wiersz na tym portalu od paru dni, wszystko jest tu na miejscu, wszystko wyważone i subtelne, konsekwentnie budowany, wciągający, łagodnie melancholijny nastrój. Zyczę więcej takich klimatycznych utworów! |
dnia 15.01.2011 10:14
kukor :))) 2,5 minuty na przeczytanie wiersza, zastanowienie się (nawet bez próby analizy) i napisanie komentarza :D
Gratuluję! To prawdziwy rekord. |
dnia 15.01.2011 10:30
Jarku, to prawda, że czasami niewiele się różnimy..., czasami przenikamy, a bywa, że nie wiemy, w którym jesteśmy miejscu, i po której stronie. Bywamy (a może jesteśmy) tacy pokomplikowani...moje refleksje skłoniły mnie do takiego punktu widzenia i poszerzenie tematu o jeszcze parę spostrzeżeń...Dziękuję Ci za przenikliwość i również serdecznie pozdrawiam :) |
dnia 15.01.2011 10:41
Leszku, masz rację, wiersz wymaga empatii. Dziękuję za mądry komentarz.
animax, chyba niezupełnie jest tak, jak piszerz, ale i Tobie dziękuję za zajrzenie.
kropku, Twoja empatia mi pochlebia i cieszę się, że wiersz mocno wżuł się w Ciebie :) nie jesteś jednak eksponatem (?)
Pozdrawiam serdecznie :) |
dnia 15.01.2011 10:44
Pięknie napisane.
Kombinuję dlaczego "miasto pod nami" i czuję nadinterpretację otchłani, ale to nie umniejsza nic wierszowi.
Pozdr. |
dnia 15.01.2011 10:48
Romanie, to wysoka ocena wiersza i jest mi bardzo miło. Mogę tylko odpisać - dziękuję. Bardzo dziękuję :)
Pozdrawiam serdecznie |
dnia 15.01.2011 10:57
*... piszesz |
dnia 15.01.2011 11:36
wiersz działa, nie od razu, przy powrotach- zyskuje:)
pozdrawiam |
dnia 15.01.2011 11:45
Beato, ech te działa ;) dzięki za powroty i również pozdrawiam :) |
dnia 15.01.2011 12:23
Wywód, męczący wywód. |
dnia 15.01.2011 12:35
adaszewski, cóż, tak piszę. Nie trafiłam w gust? Trudno. |
dnia 15.01.2011 13:29
Wiersz bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam. |
dnia 15.01.2011 13:38
Niewiele się różnimy. Czasami czuję się jak eksponat i relikt. Puenta wymiata. Pozdrawiam serdecznie. |
dnia 15.01.2011 17:30
woka, dziękuję bardzo :)
Bogdan, daj spokój :) poważnie?
Pozdrawiam serdecznie :) |
dnia 15.01.2011 18:51
Tak, wyraźnie widać w tę dwoistość umiejscowienia i widzenia siebie. Zdziwienie czy raczej reifikacja? Elu dopóki:''zewsząd nas grzeje czerwona wilgoć'' nie czas na gaszenie świateł:) Powiedziałabym: filozoficznie poszukujesz... Ciekawy wiersz. Pozdrawiam serdecznie. |
dnia 15.01.2011 19:40
Janeczko, więc jednak było warto(!), a miałam duszę na ramieniu, wklejając ten wiersz.
Pięknie i bez trudu odnajdujesz tę dwoistośc i
wejrzenie w siebie, refikację i znaczenie ciepła czerwonej wilgoci, acz filozoficznie i jak na mój zamiar, zbyt optymistycznie traktujesz przesłanie ;)
Pewnie miałam gorszy dzień, taki - w dołku, pisząc ten tekst, a Ty jesteś w lepszym nastroju, czytając go ;). O, w takie rozważania się wdałam, a za komentarz bardzo dziękuje i
ciepło pozdrawiam:) |
dnia 15.01.2011 19:41
* dorzucę ogonek: dziękuję |
dnia 15.01.2011 23:18
podoba mi się puenta- pozdrawiam |
dnia 16.01.2011 00:33
Czytam wiersz wiele razy i zapewne jeszcze wielu potrzeba by przestał
być dla mnie tak hermetyczny. a może taka jego rola?
Na pewno nie jest to wiersz z gatunku " o niczym", epatuje emocjami, zmaga się sam ze sobą, lawiruje pomiędzy granicami- być a mieć.
znajduje w nim wiele tropów dla siebie, uśmiecham się do pierwszego wersu,
ale nieco gubię przy drugim.. czyżby o dystansie? a może bezpiecznej granicy, która zdaje się, niezbędna przy takim zjawisku empatii i chęci wzajemnego poznawania się- przenikania ?
kim są obcy? i jeśli czekamy na wyłączenie świateł, to co, będzie i kiedy nasze tak naprawdę?
przeraza otchłań w nas. tym bardziej, że tak niewiele się różnimy...
jeszcze wrócę, poczekam na komentarze, posłucham co podpowie autorka.
serdecznie tym czasem pozdrawiam :)))) |
dnia 16.01.2011 08:59
obcy przychodzą z zewnątrz
wpatrują się, rozmawiając szeptem.
odwzajemniamy spojrzenia w zadziwione, szerokie
źrenice, przez które nietrudno przeniknąć.
nie wolno dotykać - co jakiś czas
przypominają: fotokomórka i przewodnik.
niewiele się różnimy
Świetny wiersz.
Puenta - daje po zwojach.
Pozdrawiam |
dnia 16.01.2011 10:56
i ty zostaniesz/możesz zostać eksponatem
jakże blisko bywamy reifikacji
dobre, E.T.
hej |
dnia 16.01.2011 14:51
Bożko, to już bardzo dużo :)
dziękuję i również pozdrawiam |
dnia 16.01.2011 15:08
Jak zwykle nie zawodzisz, tym milej, pozdrawiam, |
dnia 16.01.2011 15:30
Bożeno, właściwie to zastanawiałam, czy wkleić ten wiersz i czy nie będzie on dla niektórych czytelników nieco hermetyczny, ale ostatecznie uznałam, że przecież tok myślenia jest prosty, przekaz jasny, więc nie powinno być kłopotu. Sądzę, że podczas czytania jawią się obrazy właściwe dla tekstu i każdy chyba rozumie puentę.
Jesteś niezmiernie wnikliwą czytelniczką i to mi się podoba :) Zawsze czekam na Twój komentarz. Jesteś w tej grupie osób, które potrafią czytać poezję. Myślę, że całość jasno odczytujesz: być, czy mieć - oczywiście, postawy skrajnie różne, zdystansowane względem siebie. Obraz oczywiście przerysowany i udrastyczniony po to, by wyraźnie pokazać, że może być straszne to, czego nie widać. Dramatyczna puenta wynika ze skrajnego podejścia do pewnych cech, co nie jest kodowane i widać. Dystans, punkty styczne i wzajemne przenikanie - tak, to wszystko jest w my/oni. Fajnie czytać takie komentarze jak Twój:))
Pozdrawiam ciepło :) |
dnia 16.01.2011 15:35
Jagodo, jak zwykle, z radością Cię witam:) Dziękuję Ci za komentarz i wysoką ocenę dla wiersza.
Ciepło pozdrawiam :) |
dnia 16.01.2011 15:42
wiese, faktycznie zjadłam "i":) dziękuję z typowe już dla Ciebie inteligentne (czasami niezmiernie dyplomatyczne:) spostrzeżenia.
i ty możesz zostać eksponatem - to wiele mówi i jakże może być prawdziwe ;) Oby nas nie dotyczyło...;)
Pozdrawiam serdecznie :) |
dnia 16.01.2011 15:43
Bronek! Witam, dzięki za pochwałę i serdecznie pozdrawiam :) |
dnia 17.01.2011 11:08
Myślę, że czasem trudno przyznać się przed samym sobą, że się czegoś nie rozumie w wierszu. zwłaszcza, gdy wokół inni dają znaki, że wszystko
jest takie czytelne.
Jestem ci wdzięczna, za cierpliwość do takiego upierdliwego czytelnika jak ja.
A co do wiersza, wiec tropy są takie jak przypuszczałam, pod pokrywką: "wszystko jest w porządku" czają się w każdym z nas-różne otchłanie.
Dla każdego jest jednak moment, gdy stoimy w świetle reflektorów;)
Pod nami miasto- gdy wczytuję się, to nawet mam ciary..
Jesteś niezwykle utalentowana, ale trzeba ciebie czytać z uwagą, inaczej
przeczyta się powierzchownie tylko. Chyba wiersz do mnie dotarł. |
dnia 17.01.2011 13:27
Bożeno, jestem wszystkim i każdemu z osobna wdzięczna za czytanie moich wierszy i pozostawiony, choćby mały ślad pod nimi, bo to jest dla mnie komunikat, że ktoś był i miał ochotę przeczytać:) Uważam, że minęły (mam nadzieję, że nie bezpowrotnie) czasy warsztatowych, sensownych komentarzy pod tekstami, a portal stał się typowym portalem towarzyskim i... nie jest to tylko moja opinia. Zalew radosnej twórczości, marnych tekstów i milutkich, koleżeńskich komentarzy, niewiele mających wspólnego z rzeczową opinią:( Nie będę zrzędzić; przecież czasem trafiają się tu całkiem niezłe wiersze i obiektywne komentarze:) Dlatego nie miej oporów i zawsze pisz śmiało to, co myślisz!
Z ukłonem dziękuję:) |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 3
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)