w teatrze
starym jak sam świat
na deskach równie starych
trzy siostry-wiedźmy
złudy trzy
rzucają swoje czary

i biada Ci
przygodny widzu
co serce masz otwarte
trzy siostry piękne
o twą duszę
z samym dziś grają czartem

a wszystkie piękne
mądre wszystkie
i nader zwinne w grze
nim noc zapadnie
pierwsza z sióstr
wywoła imię twe

wątpliwe szaty
zrzuci z ciebie
i sen ci każe przeżyć
więc śnisz o wąskiej smudze światła
próbujesz wierzyć

nim sen się skończy
druga z sióstr
porywa cię ku sobie
w ramionach czułych
duszę twą
kołyszą obie

zaklęcia szepczą ci
do ucha
zapachem wabią krew
w szaleństwo niemal
cię unosi
dwóch sióstr syreni śpiew

znajdując w sobie
resztki siły
resztki człowieczej przytomności
wyrywasz się
z powabnych ramion
uciekasz - tak najprościej

już prawie wierzysz
żeś zwyciężył
na strzępy rwąc zielony szal
gdy nagle trzecia z sióstr
najstarsza
swój rozpoczyna bal

pogasły światła
kurtyna w dół opadła
a na proscenium
ty i ona
najpotężniejsza z sióstr
przywierasz czarem zniewolony
do jej czerwonych ust

i serce rzucasz
do jej stóp
więc przedstawienie trwa
w objęciach nocy
żywcem płoną
splecione ciała dwa

w teatrze
starym jak sam świat
od wieków trwa zabawa
trzy siostry piękne
wabią wciąż
Emuna, Tikva, Ahava