nikt nie śmieje się i nie śmie nic mówić
z ustami pełnymi malin
w samym środku upalnego lata

wpasowany precyzyjnie w cień
słupa przesyłowego na polanie skrajem lasu
samotnie jak nas Pan Bóg stworzył

alfabetem ciała wpisując się namiętnym szeptem
opuszkami palców obydwu dłoni do czyjejś pamięci
z krótką adnotacją preferowanych pozycji:

raz z przewagą kobiety
innym razem mężczyzny
aż do białego tygrysa w locie
również małpy śpiewającej na drzewie
w ekstazie przechodzącej z wolna
w rozszczepiony bambus
po wąskiej ścieżce sacrum - bogini Indrani

przydomową huśtawkę dobrze pamiętała
jeszcze z czasów dzieciństwa