Gdy Cię widzę, gdy Cię słyszę, gdy mówię o Tobie
Gdy Cię nie ma i gdy jesteś, wciąż mi siedzisz w głowie

Jesteś złotem, srebrem jesteś, skarbem mym największym
Jesteś Ogniem, który płonie w treści moich wierszy

Wodą jesteś, co zalewa myśli bezustannie
Co dzień tonę w rwącym prądzie, póki tchu nie zbraknie

Ziemią jesteś urodzajną, wciąż wydajesz plony
Stygniesz, drzemiesz i wybuchasz w cztery świata strony

Czysty niemal jak Powietrze, świeży niczym powiew
Krzyk żywiołów Twojej duszy słyszę w każdym słowie