 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: Piazza Navona |
|
|
Siedzę z kieliszkiem wina
na Piazza Navona, wokół fontanny
turyści z Azji i włoskie matki,
które pokrzykują na biegające
bambini. Letnie przedpołudnie.
Anioły Berniniego śpią jeszcze
schowane w kościołach. Czuję, jak
płyną przeze mnie rzeki świata.
Ciemny jedwabny Ganges pobłyskuje
ogniem płonących stosów, smagłe
twarze z błyszczącymi oczami
unoszą się ku wieczności, a zamiast łez
rozlewa się ciche szczęście.
I tylko ty płaczesz, bo nie masz
nic do ofiarowania dziewczynie
w niebieskim sari, która trzyma
na rękach maleńkie dziecko. Patrzą
na nas siedzący starcy, o rękach i stopach
sękatych jak pień sandałowca,
który niesie zapach niebiańskich ogrodów.
I stajemy znów w rzymskim kościele
przed Ekstazą Świętej Teresy. Kobieta
unosi się na chmurze, a jej twarz wypełnia
rozkosz prawdziwie ludzkiej miłości.
I wtedy nie wiem, czyje słońce
powoli ześlizguje się ku zachodowi.
Dodane przez Vic51
dnia 18.11.2020 17:09 ˇ
20 Komentarzy ·
677 Czytań ·
|
|
|
|
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 18.11.2020 18:01
Świetnie! To najbardziej: Czuję, jak/ płyną przeze mnie rzeki świata. Pięknie poprowadzony z przewodnim motywem wody, tak ważnej zwłaszcza w kulturze hinduskiej. Przypomniała mi się wspaniała książka Arundhati Roy Bóg rzeczy małych
. Pozdrawiam i witam na PP |
dnia 18.11.2020 19:02
Interesujące impresje z wycieczki :) I debiut interesujący :)
Pozdrawiam. |
dnia 18.11.2020 20:28
dobry wiersz, przekonuje i ujmuje |
dnia 18.11.2020 21:16
Witaj :-) na zielonym tle ten wiersz nabiera kolorów, obrazy oddają zapach.
Włoskie uliczki pachną słodkim winem, aczkolwiek ja pamiętam ciepłą herbatę z ponczem, wyśmienite smaki.
rozkosz prawdziwie ludzkiej miłości tu się zastanawiam :-)
Witam na PP :-) dobrze, że jesteś. |
dnia 18.11.2020 21:45
Jest ciekawie, barwnie, z intrygującą puentą. Wiersz sprawił mi pewną przyjemność, ale...
Jest jedno "ale".
Chodzi mi o to, że otwierasz wiersz tak, jakbyś siedział na Piazza Navona sam, z tym wspomnianym kieliszkiem wina, a później zwracasz się do kogoś, mówiąc, że płacze, a później piszesz tak:
Patrzą
na nas siedzący starcy, o rękach i stopach
sękatych jak pień sandałowca,
który niesie zapach niebiańskich ogrodów.
I stajemy znów w rzymskim kościele
Czy to kieliszek płacze? Czy to na ciebie (podmiot liryczny) i kieliszek patrzą, czy to z kieliszkiem wina "stajesz znów w rzymskim kościele"?
Dla mnie troszkę przeszkadza, że - wobec całej przedstawionej historii - pierwszy wers nie brzmi np. jakoś tak:
Siedzimy popijając wino
W moim odczuciu, skoro w wierszu jest mowa o jakichś "nas" (jesteś tam z przyjacielem, partnerką lub partnerem życiowym, ojcem, kimś jeszcze innym), to niech to będzie już od razu jasne. Żebym nie wyobrażała sobie, ze skoro siedzisz (sam) z kieliszkiem wina, to i do niego zwracasz się słowami:
I tylko ty płaczesz, bo nie masz
nic do ofiarowania
To tak wygląda ten drobiazg, który mi, czytelniczce, odrobinę tu nie pasuje
Pozdrawiam i cieszę się na spotkanie z kolejnym Twoim wierszem:) |
dnia 18.11.2020 23:22
Sprawnie napisane, jest pomysł na poezję |
dnia 19.11.2020 08:52
Napisane z prawdziwie poetyckim artyzmem. Dla mnie wszystko jest logiczne, jasne, z odrobinką odlotu myśli, może wspomnień. Obraz wyraziście uchwycony słowem, a na jego tle uczucia, różnice społecznych standardów, realizm i duchowość, sztuka - słowem - tak wiele tu zmieszczone, iż godne poezji współczesnej to za mało powiedziane. |
dnia 19.11.2020 09:29
Bardzo bardzo wszystkim Wam dziękuję za życzliwe słowa.
Pozdrawiam serdecznie |
dnia 19.11.2020 09:40
małgorzata sochoń
Tak, Twoja uwaga warta jest uwzględnienia. Bez wątpienia w końcowej części
powinno być /I staję znów w rzymskim kościele/. Natomiast retrospektywa z Indii, jak sądzę, ma swoje osobne prawa.
Dziękuję za precyzję czytania i pozdrawiam |
dnia 19.11.2020 17:51
małgorzata sochoń .... ilu z nas siedzi samotnie przy pełnym stole ludzi, przy kolacjach z kochającą rodziną, a może nawet na ławce z ukochanym razem, ale osobno.
w wierszach ma"nie pasować"
To jest twór autora, a nie na modłę czytelnika. Każdy ma interpretować na swoją modłę inaczej zrobicie z poezji Koreę północną. W ogóle trąci cenzurowaniem i ustawianiem czyichś tekstów pod siebie, ja nazywam to autoplagiatem.
Vic51 ... jeśli mogę się wypowiedzieć, to niczego bym nie zmieniał. Zostaw pole interpretacji otwarte. Moim skromnym zdaniem właśnie to w pisaniu jest najpiękniejsze... dobry materiał i dobra wyobraźnia.
czule |
dnia 19.11.2020 18:02
taki wiersz przywraca wiarę w sens poezji; znakomity! |
dnia 19.11.2020 19:55
Dużo wyobraźni.
Pozdrawiam |
dnia 19.11.2020 21:22
Vagirio, myślę, że mój komentarz przeczytałeś byle jak, nie wczułeś się zbyt czule w jego treść:)
Widzisz, ja tylko napisałam o swoich odczuciach, o tym, że mieszanie podmiotów lirycznych w wierszu nie jest łatwe. A tu mamy do czynienia i z podmiotem pojedynczym (ja) i ze zbiorowym (my). I oba się wypowiadają jak jeden i ten sam.
Dla mnie pierwszy wers rzucił pewien cień na całość, gdy już się z całością zapoznałam. Napisałam o swoich wrażeniach, i tyle. |
dnia 19.11.2020 21:36
Vic51, piszesz, że "bez wątpienia w końcowej części
powinno być "/I staję znów w rzymskim kościele/".
Jeśli tak, to ta mała zmiana wersji, która jest u góry - czyli zamiana "stajemy" na "staję", sprawia, że pierwszy wers jest jak najbardziej w porządku.
Po Twojej poprawce wiersz uzyskał taką jakby klamrę ze słów kogoś, kto jest sam ze swoimi myślami, a klamra ta spina ładnie wszystko, co w środku (także zamianę podmiotu na zbiorowy). i fajnie. |
dnia 19.11.2020 22:08
małgorzata sochoń.... dlaczego z uporem maniaka, proponujesz tok swojego myślenia oraz interpretacje na swoje kopyto? Mnie nie bawi narzucanie wizji, mówienie jak mam interpretować. Czytając Twój komentarz do wiersza, doskonale wiem co przeczytałem, więc nie rozumiem, po co to tłumaczysz? Chcesz powiedzieć, że tylko Ty rozumiesz, co piszesz Ty?
Zaciąga wybuchamy ego
Moje czytanie, moja sprawa!
Czule |
dnia 19.11.2020 22:14
I jeszcze kilka słów do Vagirio;
Vagirio!
Skoro autor wiersza, Vic51, pisze, że jeden wers bez wątpienia powinien wyglądać inaczej i pokazuje jak, to dlaczego Ty stawiasz veto?!
Dlaczego Ty, Vagirio piszesz: "jeśli mogę się wypowiedzieć, to niczego bym nie zmieniał"?
Oj Vagirio, Vagirio... Przeczytaj z uwagą to, co sam wcześniej napisałeś w komentarzu... |
dnia 19.11.2020 23:28
Vic, to żart.
dobry wic jest tynfa wart.
a tekst pięćdziesiątego pierwszego Vica,
jest wart co cała mennica.
z góry przepraszam Vic51, za nieudolność panegiryku, ale zaręczam za szczerość! |
dnia 20.11.2020 12:21
Jeszcze raz serdeczne dzięki dla Was wszystkich. Przynajmniej na chwilę czuję się jak właściciel mennicy wypełnionej Waszymi głosami ;-)
Pozdrawiam |
dnia 20.11.2020 17:31
Wiersz na tak, podoba się. pozdrawiam, A |
dnia 20.11.2020 18:24
małgorzata sochoń.... po pierwsze primo, ten wers zmieniłaś Ty, to Tobie nie pasował, kiedy właśnie on tam pasuje.
Po drugie primo, moje napisanie, że niczego bym nie zmieniał, nie odnosiło się do zmian wiersza, a do Twojej sugeracji autorowi, która wprowadziła zamęt w już dobrym wierszu.
Po trzecie primo ultimo, znów piszesz do mnie, żebym czytał z uwagą bądź pisał z uwagą. Czy nadal tylko Ty, wiesz o czym piszesz i co czytasz ? Troszkę pokory, krytyka jest paliwem, ale trzeba umieć ją strawić.
Na tym zakończę polemikę, życzę samych prima sort wierszy.
czule |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 13
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)