Każdy na swoją drogę.
Dlaczego ja moją iść nie mogę?
Co bym nie zaczęła,
już na początku kończą się moje dzieła.

Zawsze i w każdym momencie,
stoję tylko na zakręcie.
Przejście na prostą jest mi zamknięte,
jakimś przypadkiem lub zaklęte.

Wmieszają się do mnie strachy,
przeszkody wypełzają walą się dachy.
Ta droga, co zda się być już otwarta,
zostaje stłamszona jak stara karta.

Co innym jest łatwe,
u mnie los gra na straconą kartę.
Jak by pomieszane,
dla mnie - zaklęciem zakazane.

We mnie schowane - tyle odwagi i siły,
lecz nie mam mocy by się ziściły!
Każdy ma swoją drogę,
moja balansuje, że iść nie mogę!