Kronos Witolda Gombrowicza budził kontrowersje jeszcze przed premierą. Kiedy się ukazał, wzniecił gorące dyskusje. O intymnym dzienniku Gombrowicza opowie prof. Jerzy Jarzębski, jeden z najwybitniejszych specjalistów od twórczości autora Pornografii.

Spotkanie poprowadzi Krystyna Pietrych.

Wstęp wolny

18 czerwca 2013 r. (wtorek), godz. 19:00
Dom Literatury w Łodzi
ul. Roosevelta 17

Legendy i plotki o tym tekście krążyły od wielu lat, ale dostęp do manuskryptu miało niewielu. Teraz Kronos, prywatny dziennik Witolda Gombrowicza, w końcu trafia do szerszej publiczności!

Zapiski, sporządzane przez Gombrowicza w ciągu kilkudziesięciu lat, mają charakter bardzo prywatny, nierzadko intymny. Pisarz próbuje w nich zrekonstruować czas miniony i przyjrzeć się własnemu życiu jako chronologicznej serii zdarzeń. Powstało w ten sposób szczególne kalendarium, ukazujące całe życie artysty w jego złożoności.

Czy Kronos jest ostatnim przesłaniem? Ostatnią prowokacją genialnego pisarza? A może dowodem na zwycięstwo z Formą?

Lektura Kronosu z pewnością wpłynie na interpretację tak znanych utworów Witolda Gombrowicza jak Trans-Atlantyk, Pornografia, czy w końcu Dziennik, którego Kronos jest swoistym uzupełnieniem, a pod wieloma względami także całkowitym przeciwieństwem.

To dzieło wstrząsające, które wywoła niejedną burzę i zażartą dyskusję.

Prace nad Kronosem trwały kilka lat - od manuskryptu, przez liczne wersje próbne zapisu tekstu, po obudowanie go komentarzami przyjaznymi dla czytelnika. Zespół redakcyjny pod kierunkiem wybitnego znawcy twórczości Gombrowicza prof. Jerzego Jarzębskiego współpracował z Ritą Gombrowicz, która przez ten czas wielokrotnie gościła w Krakowie i pomagała w odcyfrowywaniu rękopisu. Przypisy do części argentyńskiej opracowała Klementyna Suchanow.

Dodatkową trudnością było utrzymanie prac nad taką szczególną książką w dyskrecji, spadkobierczyni - a wydawca doskonale to rozumiał - pragnęła uniknąć przyjęcia i lektury tekstu Gombrowicza na poziomie skandalu.

________________________________________________________________________
Jerzy Jarzębski (ur. 22 sierpnia 1947 w Bytomiu) - polski krytyk i historyk literatury. Znawca twórczości Witolda Gombrowicza, Brunona Schulza i Stanisława Lema. Jako krytyk najczęściej zajmuje się współczesną prozą. Jest profesorem na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego (wykłada m.in. w Studium Literacko-Artystycznym) i w Instytucie Polonistyki Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. Od 2008 r. członek jury Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej COGITO. W 1985 r. został laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich. Opublikował m.in. takie książki jak: Gra w Gombrowicza (1982), Powieść jako autokreacja (1984), W Polsce, czyli wszędzie. Studia o polskiej prozie współczesnej (1992), Apetyt na Przemianę. Notatki o prozie współczesnej (1997), Pożegnanie z emigracją. O powojennej prozie polskiej (1998), Schulz (2000), Podglądanie Gombrowicza (2000), Wszechświat Lema (2002), Słownik schulzowski (wraz z Włodzimierzem Boleckim i Stanisławem Rośkiem, 2003), Gombrowicz (2004), Proza dwudziestolecia (2005), Prowincja centrum. Przypisy do Schulza (2005), Natura i teatr. 16 tekstów o Gombrowiczu (2007).


(nadesłane)