poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUMśroda, 01.05.2024
Nawigacja
STRONA GŁÓWNA

REGULAMIN
POLITYKA PRYWATNOŚCI

PARNAS - POECI - WIERSZE

WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW

KORGO TV

YOUTUBE

WIERSZE /VIDEO/

PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/

IMAK - MAGAZYN VIDEO

WOKÓŁ POEZJI /teksty/

WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/

RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

KONKURSY 2008/10 (archiwum)

KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012

-- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012)

SUKCESY

GALERIA FOTO

AKTUALNOŚCI

FORUM

CZAT


LINKI

KONTAKT

Szukaj




Wątki na Forum
Najnowsze Wpisy
Chimeryków c.d.
FRASZKI
,, limeryki"
Co to jest poezja?
EKSPERYMENTY
playlista- niezapomn...
"Na początku było sł...
Ksiądz Jan Twardowski
Bank wysokooprocento...
Monodramy
Ostatnio dodane Wiersze
Prywatnie
TO MUSIAŁO NADEJŚĆ
Marek Wawrzkiewicz "...
tacy księżycowi
W pociągu
Numer
Cześć Nemeczek
Kto jeszcze przekroc...
Dziękuję i Bajkowy
Czym czy kim?
Wiersz - tytuł: Tradycyjne porządki
Szukamy minionych lat, pośród widokówek
z wakacji i kartek, z jajkiem lub choinką,
albo z kieliszkami niewypitego szampana.
Znajdujemy miejsca, gdzie nas nie ma. W domu

bez ścian i sufitu, od lat, jemioła tak samo kusi
pod pretekstem tradycji, rzuca cień na biały
obrus, łączy życzenia z opłatkiem. Łupiemy
orzechy włoskie, potrzebne silne dłonie. Kiedyś
zbieraliśmy kasztany, jabłka i truskawki.

Uschnięty kwiat z butonierki, rekwizyt
weselny, gdzieś na półce odkurzonej
od święta. Może nie ścierać, a serdecznym
palcem narysować serce i słońce, czarno biała
fotografia spogląda z wyrzutem. Panta rhei.

Ciepło zadrżało w płomyku, świeca rozbłysła.
Rysuję esy floresy tylko pozornie bez celu.

Dodane przez Łucja d dnia 28.12.2008 09:33 ˇ 11 Komentarzy · 1000 Czytań · Drukuj
Komentarze
przemek_f dnia 28.12.2008 11:17
Ładnie napisane.

Trochę mi nie pasuje w domu bez ścian i sufitu bo to sugeruje że opisujesz świat który odszedł a potem używasz kiedyś przez co trochę gubię trop co jest wspomnieniem a co teraźniejszością No i jeszcze mnie intrygują te grudniowe truskawki.

pozdrawiam,
Przemek
Łucja d dnia 28.12.2008 12:22
Przemku -dziękuję za komentarz. Otóż takie sformułowanie w domu bez ścian i sufitu -nie oznacza świata, który odszedł, tylko ten dom istnieje. Możemy sobie wyobrazić jak? Skoro nie ma ścian ani sufitu. Oznacza wolny związek,brak ograniczeń,oznacza pozory i brak ciepła. Trzymany jakoś przez tradycje -jak wiele jest takich domów.... Wiersz jest poświąteczną refleksją. Sama wersyfikacja(w podtekście czytania) ukazuje,że ich nie ma w domu.
Może masz rację, że niejasno napisałam wprowadzając retrospekcję, po łupaniu orzechów w rękach, znaczeniowo rozbijanie skorup jakimi peele się otaczają, że Kiedyś zbieraliśmy kasztany, jabłka i truskawki -oczywiście wszystko ma znaczenie również symboliczne, jedno z nich to- okres szkolny, kuszenie jabłkiem, jak i truskawki- hmm. Nie pisałam o bitej śmietanie ;o) Poddałeś mi pomysł truskawek grudniowych ? Też coś mogą znaczyć, a dostępność ich jest całoroczna. Ciepło poświątecznie pozdrawiam!
Fart dnia 28.12.2008 13:11
Z końcem roku porządkujemy nie tylko szafy.W sąsiedztwie świata realnego istnieje inny przeszły-jak piszesz odkurzamy go od święta na chwilę refleksji. Ten wiersz właśnie odbieram jak chwilkę nostalgii,też gdzieś tam"namazałam"serce-niech sobie będzie, niech się tli.
Prawdziwe ognisko jest tu i teraz, ale czy grzeje?
przemek_f dnia 28.12.2008 13:53
W tradycyjnej metaforyce gdy znika ciepło 'zostają tylko puste ściany', Ty jakby odwracasz to znaczenie (brak ścian ma oznaczać brak ciepła) nie za bardzo mnie to przekonuje, może zamiast ścian usunąć drzwi?
Jabłka i kasztany kiedyś wieszało się na choince, stąd pomyślałem że w tym zdaniu dalej mamy grudzień. Może by uniknąć zmyłki odwrócić kolejność kiedyś zbieraliśmy/dzisiaj łupiemy.
Łucja d dnia 28.12.2008 14:44
Fart- dzięki 100-krotne my się rozumiemy. Eeech te refleksje nad życiem, często cieszymy się że nas nie dotyczą, a czasem też coś dostrzegamy u siebie. Życzonka już Noworoczne!

Przemku- podoba mi się Twój tok myślenia-dziękuję i masz rację,też tak można ująć, ale nie chciałam zbytnio opisywać czynności świątecznych- wystarczy akcent jemioły i opłatka, a Twoja propozycja zmieniłaby wymowę wiersza, pozbawiłaby refleksji i podtekstu, obrazując tylko świąteczny rytuał.
Co do standardu metaforyki -to dobrze jak jest wieloraka i daje więcej możliwości interpretacji- każdy coś odczyta dla siebie. Owszem myślałam o pustych ścianach- ale o tym już tyle razy pisano, przecież powinniśmy dążyć do czegoś nowego, rozwijać i formę i skojarzenia. Jeszcze co innego znaczą pozory domu, a co innego ciepło w tym domu.
To też nie jest zbytnie nowatorstwo, bo i tak w poezji wszystko już było ;o) Serdeczności!
Katarzyna Zając - ulotna dnia 28.12.2008 15:46
wiersz dość dobrze się czyta... może treść nie jest porywająca, ale taka zwyczajna, wyjęta z życia, którego mogłoby należeć do każdego z nas, dlatego taka bliska... jedyne co mi przeszkadza - to interpunkcja (chyba jest zbyt dużo przecinków) i to, że w ostanich wersach pointa jest pisana w pierwszej osobie, a wcześniej były to rozważania bardziej ogólne...

pozdrawiam serdecznie :-)
Wojciech Roszkowski dnia 28.12.2008 16:39
Lubię dbałość o szczegół, kiedy to buduje koloryt - i jednoczesnie dobrze czyta sie tekst.
Dla mnie dom bez scian i sufitu to niekoniecznie ruina, to może być jakas dysfunkcja w relacjach rodzinnych.
Wiersz jest płynny, ciekawy.
Pozdrawiam
Łucja d dnia 29.12.2008 08:58
Ulotna -rozpędziłam się, bo tak mi pasowało, ale nie wiem, który przecinek skasować? Proza życia nie porywa. Co do puenty to napisałam ją świadomie w pierwszej osobie- jako jakieś działanie w tym kierunku- uznałam,że ciepło z płomyka to za mały akcent ku dobremu w wyniku tych ogólnych refleksji jak i wcześniejszych wspólnych czynności, jako szukanie, łupanie.. Jeśli to razi jako niekonsekwencja- to może zmienię.
Dzięki Ulotna odświętne życzenia!

Roy -dziękuję za odczytanie moich intencji -uśmiecham się do Ciebie i szczęśliwości w N.Roku!
Robert Furs dnia 29.12.2008 16:42
Refleksyjnie i sympatycznie. Życzę wszystkiego naj, w Nowym,
pozdrówka :)
baribal dnia 08.01.2009 13:35
Ten wiersz przypadł mi do gustu wyjątkowo.Zwłaszcza trzecia cząstka i ostatni dwuwers.
Niby wiersz prosty,a wcale nie prosty.A przede wszystkim ludzki i napisany szczerze i od serca,bez udziwnień i niepotrzebnych komplikacji.A to niełatwa sztuka.
Pozdrawiam serdecznie.
Łucja d dnia 13.01.2009 13:04
JeJ...nie widziałam, panie Robercie i Baribalu - podziękowania serdeczne za przychylność i dużo dobrego w Nowym Roku ;o)
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
[www.pajacyk.pl]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Aktualności
XVIII OkP o "Cisową ...
V edycja OKP im. K. ...
poezja_org
Spotkanie Noworoczne
Nagroda Literacka m....
VII OKL im. Bolesław...
XVIII Konkurs Liter...
Zaduszki literackie
U mnie leczenie szpi...
XXIX OKL Twórczości ...
Użytkownicy
Gości Online: 13
Brak Użytkowników Online

Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE

copyright © korgo sp. z o.o.
witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego

67149014 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion v6.01.7 © 2003-2005