 |
Nawigacja |
|
|
Wątki na Forum |
|
|
Ostatnio dodane Wiersze |
|
|
|
Wiersz - tytuł: ojczyzna |
|
|
Komentarze |
|
|
dnia 11.04.2016 14:03
Tak pięknego wiersza nie czytałam już dawno :)))
Może i dlatego, że w nim [wierszu] tkwię poniekąd "ja" :) Za to dla Ciebie - wstążką owiązana, laurka - Andrzeju ;) W mojej "Plejadzie" :)
Serdecznie :)))
Bardzo serdecznie :))) |
dnia 11.04.2016 16:50
to jest wiersz WAŻNY |
dnia 11.04.2016 17:54
Trudno nie dostrzec trafnej obserwacji, w tej wierszowanej prozie.
Pozdrawiam. |
dnia 11.04.2016 18:34
Pozostaję pod wielkim wrażeniem - mądry i wzruszający , prawdziwie piękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie:) |
dnia 11.04.2016 19:46
Wiele w tym wierszu jest kawałków, posklejanych w jeden witraż tworzących naszą rzeczywistość.......
Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam serdecznie :) |
dnia 11.04.2016 20:14
..kłaniam się nisko.. |
dnia 11.04.2016 20:27
I ja pozostaję pod wrażeniem, gratuluję wiersza, piękny |
dnia 11.04.2016 20:29
imponujące!
toż to musi być fantastyczne uczucie, pisanie do narodu, w imieniu Narodu! |
dnia 11.04.2016 20:32
Nie daj się zwieść, że już wszystko zostało ułożone. Sztandar i godło nie kończą poszukiwań. Powiedzmy, że to dopiero początek. Nie wierzę do końca słowom, one nawet, gdy w wierszu, mogą przyjść do poety po płomiennym kazaniu, albo po mowie końcowej prokuratora. Ojczyzna to nie tylko ci, co w togach, czy z mikrofonami na wiecach, ale także ci, co stają na chodnikach oparci o ściany kamienic i nie rozumieją, dlaczego mówią w mowie ojczystej dwoma językami, a przecież jednakowo jedni jak i drudzy znają smak gorzkiej gruszki i robaka w jabłku i zapewne tak samo zlizywali ziarenka maku z dłoni, a kłosy zbóż zawsze były jak paciorki różańca rozłożone od nieskończoności po nieskończoność i słońce na niej gubiło złoto swoich promieni. Nie daj się zwieść wspomnieniom. One wyszyte na makatkach wciąż wiszą nad miską do mycia rąk i wieczornego moczenia stóp, ale to takie jelenie na rykowisku, a trzeba iść na uniwersytety. Tłum powiększa się i nie wystarczą już tylko patriotyczne pieśni. Marszałek nie zmartwychwstanie i nie powróci. Na kasztance jego sobowtóry już za życia zamknięto w pomnikach. Kamienne kościoły, gdy w piersiach serce, a poetów nie widać. Jeżeli pojawiają się, są tak, jak przebłyski w ciemnościach. Noc nadciąga ze wszystkich stron i na wszystkim kładzie się wulkanicznym pyłem. Jest wszędzie. Jej kornik wchodzi w ciało i przenika do umysłu. Jesteśmy pozbawiani miłości, sami nie potrafiący kochać. Jesteśmy pozbawiani mądrości. Nie czytamy książek. Wiersze, jeżeli piszemy, to w poczuciu rozpaczy, a nie z radości, że odnaleźliśmy przejście na drugą stronę jasności. Nie słuchamy pieśni odsuniętych. Bogacimy się odsuwając wszystkich od naszego bogactwa na drugi stronę płotu, a gdyby tak bogacić się w duszy. Domy nasze obrzucone jajkami, sprzątacze myją fasady i nikomu nawet nie przyjdzie do głowy, żeby zajrzeć do naszych serc, a może wszyscy tam patrzą, ale tego co powinni zobaczyć nie widzą. W środku bowiem długa wypolerowana poręcz.
Wydaje mi się, że pański tekst byłby bardziej czytelny napisany po prostu prozą. Można zarówno prozę w wiersz zamienić, jak i wiersz w prozę. Pozdrawiam. |
dnia 11.04.2016 20:47
Zgadzam się z każdym słowem tego wiersza. Zakończenie intrygujące. Wypolerowana poręcz może być zarówno od dłoni wspinających się (osób), jak i od zjeżdżania po niej z impetem w dół. Pozdrawiam |
dnia 11.04.2016 21:21
również jestem za prozą poetycką, całkiem niezłą prozą :) pozdrawiam, |
dnia 11.04.2016 21:47
Proza poetycka, to taki prozaiczny rodzaj pisania. Wystarczy list napisać do siebie samego lub osoby wyimaginowanej choćby, potem szybciutko w strofy, albo choćby w wersy poukładać i poemat niebiański gotowy.
Proza poetycka ta prawdziwa jest poezją, ale rzadko ją się tu widuje, a powyższy tekst na pewno do takiej się nie zalicza.
Pozdrawiam. |
dnia 11.04.2016 23:42
WIELKĄ RADOŚĆ UCZYNILIŚCIE MI KOMENTARZAMI SWYMI - wszak od samego początku powtarzam Wam, że moje pisanie jest przede wszystkim prozą. I proza jest moim przeznaczenie. Ale może z braku czasu, może z niedopowiedzeń, czy niecierpliwości, podświadomości, która bierze górę nade mną, musiałem oprzeć się na poezji i to moim zdaniem tylko wyszło mi na dobre. Bo moje to pisanie jest taką prozą, która wchodzi w poezję, a poezja w prozę. i nie ma rozróżnienia, bo ani jedno bez drugie istnieć nie może. Cóż bowiem warta jest sama poezja, kiedy ucieka od porozumienia i sama sobie szuka niezrozumiałych wyrażeń. Cóż warta jest proza, jeżeli nie szuka liryki w prostym opisie świata? Jeżeli ktoś trafi na moją powieść Ścieżka i uda się mu ja przeczytać mimo dużych niedociągnięć edytorskich zrozumie jak cienka może być różnica między poezją a prozą.
Pozdrawiam wszystkich i zapraszam do lektury. |
dnia 12.04.2016 09:48
poczytałam Cię z ogromną uwagą, Jędrzeju! A czytając - po raz kolejny pomyślałam, że problem jest w szczególny sposób złożony, ze może nie tyle wszyscy mamy jedna ojczyznę, lecz tyle jest ojczyzn, ilu nas? Że każdy ma swoją? I w kontekście tej refleksji ta wypolerowana poręcz zjawiła mi się jako alegoria tego, jak wiele 'schodów" musieliśmy przejść, i ile razy łaziliśmy po nich tam i z powrotem, zanim wreszcie osiągnęliśmy tę swoją ojczyznę, w sobie, we własnej myśli i w sercu )cokolwiek to znaczy)...Dobrze było poczytać i się zastanowić. Pozdrawiam serdecznie, Ewa |
dnia 12.04.2016 09:58
taka prozowata dydaktyka ala "desiderata"
- ani to nowe, ani porywcze... plusem jest to, że nieszkodliwe :-)
na drugi stronę płotu |
dnia 12.04.2016 11:08
Ewa Włodek - ogromna uwaga, wiem mogłabyś być doradzą wielu :)
Mithotyn - jednego mogę być pewien, i jednocześnie za to wdzięczny, z duża uwagą czytasz teksty.
I może właśnie ta nieszkodliwość jest pierwszą powinnością ? |
dnia 12.04.2016 11:42
Dołączam się do głosów przedmówców: piękny, mądry i WAŻNY wiersz. Pozdrawiam |
dnia 12.04.2016 18:21
Ja podpiszę się pod opinią Mithotyn. Zaraz mnie za to przekopią ale trudno. Pozdrawiam serdecznie :) |
dnia 12.04.2016 18:44
P.S Też się podpisuję pod Mithotynem, obserwacja jest trafna,
ale forma mnie nie ujmuje, przegadana, mało poetycka,
z pewnością nie piękna, wiem, że się narażam, ale cóż takie moje zdanie, dziwi mnie zachwyt nad tekstem, mnie on nie zachwyca,
ani tym bardziej nie wzrusza, przykro mi, ale taka prawda.
Co innego opowieści na temat Boga, one są napisane cudnie,
w nietuzinkowy, inny niż zwykle sposób, ale to co wyżej jest ważkie, owszem, ale forma...
Mnie nie porusza, jak mam być szczera, a nawet nie bardzo mi się podoba, sorry.
Pozdrawiam raz jeszcze. |
dnia 12.04.2016 23:31
kkb - jest naturalny i oczywisty obraz, przecież potęga pisania jest właśnie odmienność. Przez tą wielorakość patrzenia na wiele spraw właśnie tworzymy jakąś wspólną całość. Najważniejsze, w całej naszej dyskusji na postrzeganiem poetycki jest to, żeby dla siebie nie szukać wrogów. a jedynie się uzupełniać i próbować zrozumieć.
Pozdrawiam |
dnia 12.04.2016 23:35
Niepoprawna optymistka od razy przypomina mi się Ferdydurka. Nie narzucam się, cieszy mnie tylko fakt, że jednak są tacy, którzy się utożsamiają z tekstem. Przecie o to idzie w pisaniu. Nie wszystkich zadowolić, ale ukazać swoje widzenie. Utożsamić się z jakąś wizją. A moje pisanie o Bogu i w tym przypadku jest takie same. Tylko temat jest inny. Uśmiecham się |
dnia 13.04.2016 20:45
Re: Panie Jędrzeju, mnie treść zadowala, jak najbardziej,
odniosłam się li tylko do formy, którą odbieram jako niezbyt udaną, w moim subiektywnym odczuciu,
a teksty o Bogu msz, są bez porównania lepsze, ale to tylko moje zdanie, z którym Autor nie musi się zgadzać i zawracać sobie nim głowy również. Nie jestem Józiem i nie mm zamiaru nikogo przekonywać do swoich racji, mam swoje odczucia, to fakt, ale nikomu ich nie narzucam.
Uśmiech odwzajemniam:) |
dnia 15.04.2016 04:12
Jędrzeju, lektura Twojego utworu sprawiła mi przyjemność. Warto pisać i czytać takie wiersze.
jeśli słowo bawi
uczy, koi, wzruszy
znaczy że poezją
jest wrażliwej duszy
Pozdrawiam.😊 serdecznie.😊. |
|
|
|
|
|
|
Dodaj komentarz |
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
|
|
|
|
Pajacyk |
|
|
Logowanie |
|
|
Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
|
|
|
|
Aktualności |
|
|
Użytkownicy |
|
|
 Gości Online: 2
Brak Użytkowników Online
Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech
|
|
|
|
|
|
v6.01.7 © 2003-2005
![[www.pajacyk.pl]](/fusion/images/pajacyk.gif)